Παρόν
Το διαγράφω
Για την αυτοικανοποίηση
Εικόνες και αφοσίωση
Σαν φτηνός ρομαντισμός
Που περιμένει να αδειάσω
Να αγνοήσω την απόσταση μου
Να φερθώ ευγενικά στην παρακμή
Μέλλον
Σαν τις λαθραίες μου επιθυμίες
Το παρακάμπτω
Το υποβαθμίζω
Έξω από το παράθυρο μου
Για μια σταγόνα σεβασμού
Αν υπήρξες ποτέ ίσως και εσύ το ξέρεις!
Αν άκουσες ποτέ την σιωπή σε ένα party με rock n’ roll ήχους
Ίσως και εσύ το ξέρεις
Παρελθόν
Μου περισσεύει
Το περιμένω
Το αναπαράγω
Για μια στιγμή στην στιγμή
Και αν το κάποτε είχε όρια, θα σήμαινε ευτυχία
Θα σήμαινε καταφύγιο
Κάποτε.. κάποια στιγμή…στο μέλλον, στο παρόν, στο παρελθόν
Στην υποκρισία τους που όλους μας παγιδεύει
Αν ποτέ αγαπήσω, θα ήθελα να φιλιέμαι με θάνατο, έτσι που να θυμίζει εγωισμό
Μόνο κατά αυτόν τον τρόπο θα υπάρξω ακέραιος
Στο παρόν που σακατεύει την μοίρα μας
Στο παρόν που βιάζει τις καρδιές μας
Αν άκουσες και εσύ κάποτε.. σίγουρα ξέρεις!