Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Good (was the) Morning












Καλημέρα είπα και χαμογέλασα
Στις πικρές ευχές του ουρανού
Στις δόξες της λερωμένης ψυχής μου
Στο αβέβαιο κατεστραμένο αύριο
Με μια καλημέρα ξεκινώντας
διηγήθηκα τις μικρές χαρές
Με ηλεκτρισμό
Καλημέρα είπα και ταράχτηκα
Στις φευγαλέες εξευτελισμένες ματιές μου
Και ταρακούνησα την δεδομένη μου ζωή
Η χειμωνιάτικη θλίψη
Οι σκιασμένες μου ελπίδες
Υμνώ την πολυτιμότητα τους
Με ομορφαίνει η αυτοκαστροφή
Πάντα καλημέρα λέω, γιατί με φοβάται και το σκοτάδι
Και δεν με πλησιάζει...
Καλημέρα στον ανθισμένο ρομαντισμό μου και στην ασύντακτη αγάπη
Ας ήταν να μου χαριστεί η λήθη
Και να μηδενίσει το λεξιλόγιο μέσα μου
Έτσι ποτέ πια οι τυπικότητες
Ποτέ ξανά το καλημέρα
Μόνο ένα βήμα...έξω απο το παράθυρο.
Και εγώ...σαν άλλος!!!