Αντιδρώ στην εξουσιαστική γαλήνη
Στην ομορφιά της ακραίας ευαισθησίας
Όπως ποτέ κανείς δεν αντέδρασε
Μας μάτωσαν οι εικόνες
Και η λογική ίσιωσε τις πλάτες μας
Σαν τις μικρές κορυφές κάθε πάτου
Οι μαύρες αναπνοές ξεδίπλωσαν την ιστορία
Και οι εμμονές σάπισαν το φανταχτερό γαλάζιο
Κάπως έτσι καταλήγει κανείς να αντιδρά
Αψηφώντας όλες τις συνέπειες
Όχι πως βοηθάει ιδιαίτερα, θα μου πεις..
Μα, να είναι και που οι επιλογές είναι περιορισμένες,κατάλαβες?
Οι επιλογές είναι πεθαμένες...
Αντιδρώ στην εξουσιαστική φασαρία των σκέψεων!
Έτσι όπως κάνουν συνήθως οι έφηβοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου