άτιτλο

Όταν δεν υπάρχω τι είμαι;

Είμαι απόσπασμα;

Είμαι ασπρόμαυρος σαν φιλμ;

Είμαι μελωδία!

Είμαι μελωδία που χορεύει ανάμεσα σε χαρούμενα συντρίμμια

Όταν δεν υπάρχω εγώ, ποιος είναι αυτός που ζει εδώ;

Πες μου εσύ που με ξέρεις, τόσο καλά

Όταν φεύγω σε αποχαιρετάω

Όταν φεύγω εγώ..

Ποιος είναι αυτός που περιμένει;

Είμαι ανάσα σε σκουριασμένο μαχαίρι

Είμαι ανάσα και στόμα ενός ξένου

Όταν δεν έχω τίποτα..

Ποια μάτια δακρύζουν;

Λάμψεις τα σκοτάδια

Έχουμε από καιρό γνωριστεί

Να ακουμπήσουν οι πληγές μου τις χαμένες συντροφιές

Μη σε νοιάζει θα σ’ ακούω

Ακόμα και στα όνειρα που δεν είναι δικά μου

Όταν δεν υπάρχω τι είμαι;

Είμαι εσύ;

Είμαι το τίποτα;

Όταν δεν υπάρχει το τίποτα..

Ποιο κενό γεμίζει;

Είμαι μελωδία!

Είμαι μελωδία που ματώνει τις γκρίζες ψυχές σας

Όταν δεν είμαι πτώμα, τι είμαι;

Είμαι ολοζώντανος και φοράω πολλά χαμόγελα;

Πες μου εσύ που με ξέρεις, τόσο καλά

Όταν δεν υπάρχεις τι είσαι;

-Όταν δεν υπάρχεις δεν είσαι τίποτα για μένα.-

(ποίημα που βρέθηκε σε ένα τσαλακωμένο χαρτάκι, κάπου ανάμεσα σε παλιά τετράδια και παλιές ζωές)