Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011


'Ηρθες πάλι πονοκέφαλε
Σαν οργή ξενιτεμένη
Σαν ένας εύπλαστος δαίμονας
'Ενας χαζός!
'Ηρθες και εγώ πρέπει να πολεμήσω..
Αποφαση της στιγμής.
Δε φοβάμαι πια
Για τις στιγμές εκείνες που τα δάχτυλα μου γδέρνουν το ένα το άλλο απο την αγωνία
Δε φοβάμαι πια για τον άρρωστο που κρύβεται στο στομάχι μου
Δε φοβάμαι καθόλου και είμαι σκοτεινός για εμένα
Ούτε και οι καταιγίδες με φοβίζουν
'Ηρθες εσύ και ήρθε και ο άλλος που μου μοιάζει και τα είπατε πολύ ωραία
Σαν ξυράφια τα λόγια σας
Δε φοβάμαι καθόλου και αυτό σε απαξιώνει, εσένα, που έρχεσε και ξανάρχεσε
Και νόμιζα ότι άκουσα κάτι σαν βιολί, απο κάποιο ατάλαντο χέρι
'Ηρθες και εγώ δε θα κρυφτώ
Όσο και αν αυτό δε σ'αρέσει.
Αν τρομοκρατούμαι είναι γιατί το συνήθισα
'Ετσι και αλλιώς δεν θα καταλάβω
Μόνο να επιβιώσω θέλω
Ναι, αυτό μου είναι αρκετό.
Και εσύ που έρχεσαι και ξανάρχεσαι
Να μην ξανάρθεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου