Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Past Never Ends


Η αιώνια απελπισία μας κατατρέχει
Παρατηρούμε αλλά ποτέ δεν βλέπουμε καθαρά
Μόνο ακούμε τις καρδιές μας να χτυπάνε και εκεί βολευόμαστε
Εντάξει..κάτι κάνουμε!
Εξασκούμαστε στο να θυμόμαστε
Παρελθοντικούς τάφους
Έτσι πέφτουμε
Και το πέσιμο αυτό δεν κάνει θόρυβο
Πέφτουμε και δεν ακουμπάμε στον πάτο
Και μετά όλα καλά… όλα καλά!
Θα πεθάνουμε ξανά την μέρα που κάποιος θα μας γεννήσει
Θα μας γεννήσουν οι λέξεις του και εκεί θα βολευτούμε
Στα δάκρυα που φέρνουν ευημερία!
Θα ερωτευόμαστε την απώλεια που εμείς ζητιανέψαμε!
Θα πιστεύουμε μεγάλα πράγματα για εμάς
Και με αυτά τα μεγάλα θα νομίζουμε ότι ζούμε
Ε εντάξει…κάτι κάνουμε!
Έτσι πέφτουμε
Και το πέσιμο αυτό δεν κάνει θόρυβο
Πέφτουμε και δεν ακουμπάμε στον πάτο
Αλλά πέφτουμε και πέφτουμε και πέφτουμε και είναι για πάντα.
Το για πάντα πονάει λιγότερο από την στιγμή.
Θα είμαστε αυτοί που θα πουν ότι κολύμπησαν ανάμεσα στους πνιγμένους και στο τέλος δεν έσωσαν κανέναν, ούτε και τον ίδιο τους εαυτό.
Θα είμαστε αυτοί που είχαν συνείδηση ανάμεσα στους ασυνείδητους..
Εκεί θα λυτρωθούμε, βεβαίως!
Αλλά πέφτουμε και πέφτουμε
Και είναι για πάντα αυτό
Και ποτέ δεν ακουμπάμε στον πάτο
Και δεν υπάρχει κανείς να μας σπρώξει λιγάκι για να τον φτάσουμε.
Η αιώνια απελπισία μας κατατρέχει
Παρατηρούμε αλλά δε θα δούμε ποτέ καθαρά
Θα περπατήσουμε στην ευθεία αλλά δε θα γυρίσουμε ποτέ πίσω
Έτσι πέφτουμε
Έτσι βλέπουμε ότι πέφτουμε
Και το πέσιμο αυτό είναι άηχο
Είναι στεγνό!
Το πέσιμο αυτό είναι το εσύ, είναι το εγώ, είναι το εμείς, είναι το αυτό και το άλλο
Είναι το συγκεκριμένο και το αόριστο
Το άφταστο!
Και μετά όλα καλά! Όλα Καλά!!

1 σχόλιο: